UUID (Unikalny identyfikator)

UUID (ang. Universally Unique Identifier) to standard, który definiuje 128-bitowy identyfikator, który ma na celu minimalizowanie ryzyka kolizji przy generowaniu unikalnych identyfikatorów w systemach komputerowych. W praktyce, UUID jest powszechnie stosowany w bazach danych, aplikacjach internetowych oraz systemach rozproszonych, gdzie konieczne jest posiadanie unikalnych kluczy dla obiektów, takich jak użytkownicy, transakcje czy zasoby. Dzięki zastosowaniu UUID, możliwe jest łatwe porównywanie oraz przenoszenie danych między różnymi systemami bez ryzyka przypadkowego nadania tym samym wartościom identyfikatorów. Oprócz tego, UUID oferuje kilka wersji, z których każda ma swoje zastosowanie oraz sposób generowania, co czyni go elastycznym narzędziem w pracy programistycznej. Kolejną zaletą UUID jest niezależność od lokalizacji oraz czasu, co sprawia, że można je generować w sposób rozproszony bez obawy o duplikaty. W rezultacie, UUID staje się fundamentem dla wielu systemów informatycznych, które uczyniły naszą codzienną pracę wśród technologii o wiele bardziej wydajną i bezpieczną.